همینطوری!

من در غم تو .تودر وفای دگری            دلتنگ تو من تو دلگشای دگری
در مذهب عاشقان روالی باشد          من دست تو بوسم و تو پای دگری

حقیر . . .

این است اوج حقارت ما . . .

پ.ن:

من رو از آخر بازی نترسون!

اه!

بی ادب شدم

بی روحیه

بی حس و حال

من چم شده

هیچ چیزی راضی و ارضا نمی کنه من رو

از هیچ چیزی لذت نمی برم

جذاب نیست برام

همه رو می خندونم شاد نگه می دارم بهشون انرژی و دلگرمی می دم و درد هاشون رو می شنوم و کمک می کنم اما نمی تونم کسی رو شریک خودم بدونم و بااون بگم

خیلی دوست دارم بشینم نگفته ها رو بنویسم اما اینجا رو خیلی ها می شناسن و هم دلم نمیاد این دامین رو رها کنم

بد!

جدیدا نسبت به آدم های اطرافم (البته فقط بعضی هاشون)

احساس خیلی خیلی بدی پیدا کردم

یه جورایی میشه گفت ازشون بدم اومده...

این احساس رو دوست ندارم

اما...

پ.ن:

آقا من دوست دارم بیام اینجا فحش بدم به همه چی!

میشه نخونی اینجارو؟!

آدم سالم!

آدم ها اگر سالم بودند که وبلاگ نمی زدند، می رفتند پارک!!

پ.ن:

آدما وقتی می میرن چه بلایی سر حرفایی که نزدن میاد؟

. . . !

دلم به حال دلم سوخت!

پ.ن:

اینجا هیچ مخاطبی ندارد لطفا سوال نفرمایید!

راضی!

حاجی میگفت اگر 40 روز گذشت و درد و بلایی نبود تو زندگیتون

استغفار کنید!

خدایا شکرت

این روزا درد و بلاها رسیده به ثانیه!

:دی

باید رفت!

میخانه دگر جای منه بی سر و پا نیست . . .

توقع!

مشکلات از اون جایی شروع میشه که از کسی توقع داشته باشی...

پ.ن:

 تنم به ناز حبیبان نیازمند شده ست !!

دوست عزیز!

اعتماد و شعورم رو با هم به گند نکش

یکی یکی